قدسی مشهدی

شمارهٔ ۶۴۸

۱

ای قد تو سرو چمن دلجویی

روی تو گل گلشن نیکورویی

۲

سودایی زلف خویش کردی چو مرا

عذرم بپذیر در پریشان‌گویی