قدسی مشهدی
شمارهٔ ۸۷
۱
رخسار تو هر کجاست، صبح طرب است
گر شام غمی ره برد آنجا، عجب است
۲
آنجا که سر زلف دراز تو نشست
پاس نفس صبح، کمال ادب است
نظرات