عبدالقادر گیلانی
شمارهٔ ۲۶ - فرهاد و بیستون
۱
شاخِ گل از نازکیّ یار یادم می‌دهد
برگ گل زان گلرخ رخسار یادم می‌دهد
۲
چون روم در کوه تا از یاد او فارغ شوم
می‌خرامد کبک و زان رفتار یادم می‌دهد
۳
هر کجا بینم گلی با خار می‌سوزم که آن
همدمیّ یار با اغیار یادم می‌دهد
۴
داستان تیشه فرهاد و کوه بیستون
خار خار سینه افکار یادم می‌دهد
۵
چون روم در گلستان کز خویش آسایم دمی
بانگ بلبل ناله‌های زار یادم می‌دهد
۶
رسته بودم از جفایش وه که جور روزگار
باز خونریزی آن خونخوار یادم می‌دهد
۷
جان شیرین سوزدم چون شعر محیی بشنوم
زانکه شیرینی آن گفتار یادم می‌دهد
نظرات