
حافظ
غزل شمارهٔ ۲۵۱
۱
شبِ وصل است و طی شد نامهٔ هَجر
«سلامٌ فیهِ حَتّی مَطْلَعِ الفَجْر»
۲
دلا در عاشقی ثابتقدم باش
که در این رَه نباشد کار بیاجر
۳
من از رندی نخواهم کرد توبه
و لو آذَیتَنی بِالهَجرِ و الحَجر
۴
برآی ای صبحِ روشندل خدا را
که بس تاریک میبینم شبِ هَجر
۵
دلم رفت و ندیدم رویِ دلدار
فَغان از این تَطاول، آه از این زَجر
۶
وفا خواهی، جفاکَش باش حافظ
فَاِنَّ الرِبْحَ و الْخُسرانَ فِی التَّجْر
تصاویر و صوت










نظرات
حسام
پاسخ: «زجر» درست است. اتفاقاً این بیت یکی از شاهدهای لغتنامۀ دهخدا ذیل زجر است.
نوید
پاسخ: این دو وزن همارزند.
حسین
امین کیخا
شهسوار
سیروس
دکتر ف. ق
پاسخ آقای حسام کلمه ی زجر درست است . چرا که ضجر که در آن ض . ج هر دو با فتحه خوانده می شود به معنای نالیدن می باشد و زجر به معنای راندن و طرد کردن و شکنجه و آزار .اگر عبارت عربی بیت قبل را به دیده ی تعقل بنگرید متوجه می شوید که عبارت زجر با آن بیشتر مناسبت دارد چرا که شاعر بزرگوار بیان داشته اند که اگر مرا از این کار ( توبه از رندی ) منع نموده به هجران و فراق مبتلا سازی باز هم رندی را رها نمی کنم و ره توبه در پیش نمی گیرم حال در بیت مورد نظر جنابعالی می فرماید ... آه از این ظلم و تعدی ( هجر : دور کردن ) و آه از این منع کردن و شکنجه دادن ( حجر : با فتح ح به معنای منع کردن و شکنجه )
....
روفیا
روفیا
روفیا
بیگانه
تماشاگه راز
محمد عسگری - وفا -
کوروش
در سکوت
رند تشنه لب
Mahmood Shams
انیس اسماعیلی
سفید