حافظ

حافظ

قطعه شمارهٔ ۲۹

۱

به من سلام فرستاد دوستی امروز

که ای نتیجهٔ کلکت سواد بینایی

۲

پس از دو سال که بختت به خانه باز آورد

چرا ز خانهٔ خواجه به در نمی‌آیی

۳

جواب دادم و گفتم بدار معذورم

که این طریقه نه خودکامیست و خودرایی

۴

وکیل قاضی‌ام اندر گذر کمین کرده‌ست

به کف قبالهٔ دعوی چو مار شیدایی

۵

که گر برون نهم از آستان خواجه قدم

بگیردم سوی زندان برد به رسوایی

۶

جناب خواجه حصار من است گر اینجا

کسی نفس زند از حجت تقاضایی

۷

به عون قوت بازوی بندگان وزیر

به سیلی‌اش بشکافم دماغ سودایی

۸

همیشه باد جهانش به کام وز سر صدق

کمر به بندگی‌اش بسته چرخ مینایی

تصاویر و صوت

دیوان حافظ به اهتمام محمد قزوینی و دکتر قاسم غنی، به خط حسن زرین خط، مرداد ۱۳۲۰ شمسی ، زوار، چاپ سینا، تهران » تصویر 503
دیوان حافظ دانشگاه پرینستون نوشته شده به تاریخ جمادی الثانی ۹۲۶ هجری قمری » تصویر 259
دیوان لسان الغیب سنهٔ ۹۲۰ هجری قمری دارای مقدمهٔ منثور » تصویر 330
خاطر مجموع (جامع دیوان جامع حافظ بر اساس بیست و یک متن معتبر چاپی) تدوین و توضیح شفیع شجاعی ادیب - شمس الدین محمد حافظ - تصویر ۱۱۴۵
دیوان مولانا شمس الدین محمد حافظ شیرازی به اهتمام دکتر یحیی قریب - حافظ شیرازی - تصویر ۵۰۰
محسن لیله‌کوهی :
مریم فقیهی کیا :

نظرات

user_image
امین کیخا
۱۳۹۲/۰۲/۱۴ - ۱۷:۲۴:۵۹
بین دوستی و دشمنی مرحله ای است به نام نادوستی و ان عدم علاقه است شوربختانه کاربری ندارد امروز نادوستی
user_image
امین کیخا
۱۳۹۲/۰۲/۱۴ - ۱۷:۴۹:۰۷
بی سواد می شود نادبیر
user_image
امین کیخا
۱۳۹۲/۰۲/۲۰ - ۱۷:۲۰:۳۸
شیدا در لغت فرس اسدی امده است اما گویی أکدی است ونام عفریتی بوده است به زبان عبری هم ( شد) همین جن معنی میدهد پس شیدا یعنی دیوانه است که همان دیو زده است ویا مجنون که جن زده است
user_image
رند عالم سوز ...!
۱۳۹۶/۰۳/۰۴ - ۰۴:۳۲:۴۰
از بدیهی ترین سروده های جناب حافظ در جوانی است، که بشدت ابیات موقوف المعانی ان متاثر از جناب سعدی می باشد، و حال و هوای غزل و سعی جنابشان در بکار بردن الفاظ نسبتا ثقیل باعث شده طراوت کافی را نداشته باشد، هر چند که حافظ بعدها در عوالم پیری غوغا میکند در غزل...
user_image
reza rokoee
۱۴۰۲/۰۳/۰۲ - ۱۴:۵۹:۳۷
با درود جناب محمد پروین گنابادی در یکی از جستارهای اش "مار شیدایی" را خطا دانسته و می نویسد که بایسته است تا آن را مار شیبایی یا شیوایی خواند. رضا رکویی گزینه مقاله ها سال 2536 صفحه 119-121