حافظ
شمارهٔ ۱
۱
ما برفتیم، تو دانی و دل غمخور ما
بخت بد تا به کجا می برد آبشخور ما
۲
از نثار مژه چون زلف تو در زر گیرم
قاصدی کز تو سلامی برساند بر ما
۳
به دعا آمده‌ام هم به دعا دست بر آر
که وفا با تو قرین باد و خدا یاور ما
۴
فلک آواره به هر سو کندم می‌دانی؟
رشک می‌آیدش از صحبت جان پرور ما
۵
گر همه خلق جهان بر من و تو حیف برند
بکشد از همه انصاف ستم داور ما
۶
روز باشد که بیاید به سلامت بازم
ای خوش آن روز که آید به سلامی بر ما
۷
به سرت گر همه آفاق به هم جمع شوند
نتوان برد هوای تو برون از سر ما
۸
تا ز وصف رخ زیبای تو ما، دم زده‌ایم
ورق گل خجل است از ورق دفتر ما
۹
هر که گوید که کجا رفت خدا را حافظ
گو به زاری سفری کرد و برفت از بر ما
تصاویر و صوت
نظرات
حمیدرضا
Mehregan
پاسخ: با تشکر از زحمت شما، متن غزل کامل شد با تصحیح مصرع اول بیت آخر که «هرکه گوید کجا رفت خدا را حافظ»، «هر که گوید [که] کجا رفت خدا را حافظ» درج شد.
حسین
مویدی
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.
امین تـــوکلی فـــرد
راشد قانع
نیکتاتور
مهدی قناعت پیشه
علی
علی
علی
حمیدرضا
Mahmoud P