حافظ

شمارهٔ ۱۳

صبا به مقدم گل راح روح بخشد باز

کجاست بلبل خوشگوی؟ گو برآر آواز!

چه حلقه‌ها که زدم بر در دل از سر سوز

به بوی روز وصال تو در شبان دراز

دلا! ز هجر مکن ناله، زان که در عالم

غم است و شادی و خار و گل و نشیب و فراز

شبی وصال سحرگه ز بخت خواسته‌ام

که با تو شرح سرانجام خود کنم آغاز

به هیچ در نروم بعد از این ز حضرت دوست

چو کعبه یافتم آیم ز بت‌پرستی باز

ز طرهٔ تو پریشانی دلم شد فاش

ز مشک نیست غریب آری ار بود غماز

هزار دیده به روی تو ناظرند و تو خود

نظر به روی کسی بر نمی‌کنی از ناز

امید قد تو می‌داشتم ز بخت بلند

نسیم زلف تو می‌خواستم ز عمر دراز

غبار خاطر ما چشم خصم کور کند

تو رخ به خاک نه ای حافظ و بر آر نماز

کتاب خواجه حافظ شیرازی به خط محمد ساوجی مورخ ۱۲۸۰ هجری قمری » تصویر 222

دیوان لسان الغیب سنهٔ ۹۲۰ هجری قمری دارای مقدمهٔ منثور » تصویر 199

دیوان خواجه حافظ شیرازی (با تصحیح و سه مقدمه و حواشی و تکمله و کشف الابیات) به کوشش سید ابوالقاسم انجوی شیرازی - شمس الدین محمد حافظ - تصویر ۳۰۱

خاطر مجموع (جامع دیوان جامع حافظ بر اساس بیست و یک متن معتبر چاپی) تدوین و توضیح شفیع شجاعی ادیب - شمس الدین محمد حافظ - تصویر ۶۰۸

محمدرضا مومن نژاد :

محسن لیله‌کوهی :

فریبا علومی یزدی :

حمیدرضا

۱۳۸۸/۰۲/۱۰ - ۱۳:۱۴:۰۹

متن این غزل از این نشانی برداشت و نقل شده است:پیوند به وبگاه بیرونی

محیا

۱۳۹۰/۰۷/۱۵ - ۰۹:۳۷:۴۹

لینک دیگر کار نمیکند.من سه غزل با این ابیات یافتم:1به راه میکده عشاق راست تک و تاز *** همان نیاز که حجاج را به راه حجاز چه حلقه ها که زدن بر در دل از سر سوز *** به بوی روز وصال تو در شبان درازدو تآ شدم چو کمآن از غم و نمیگویم *** هنوز ترک کمآن ابروآن تیراندازتنم ز هجر تو چشم از جهان فرو می دوخت *** امید دولت وصل تو داد جانم بازشبی وصال سحر گه ز بخت می خواهم *** که با تو شرح سرانجام خود کنم آغازدلآ ز هجر مکن نآله زآنکه در عآلم *** غمست و شآدی و خآر و گل و نشیب و فرآز ز شوق مجلس آن یار خرگهی حافظ *** گرت چو شمع سوزند پای دار و بساز2خوش آن شبی که درآیی به صد کرشمه و ناز *** کنی تو ناز به شوخی و من کشم به نیازامید قد تو می داشتم ز بخت بلند *** نسیم زلف تو می خواستم ز عمر درازز طره تو پریشانی دلم شده فآش *** غریب نیست ز مشک آری ار بود غمآز چو غنچه سر درونش کجا نهان ماند *** دل مرا که نسیم صباست محرم رازهزار دیده به روی تو ناظرند و تو خود *** نظر به روی کسی بر نمی‌کنی از نازمرا چه فکر ز جور تو و جفای رقیب *** سر عشق ندارد غم از بلای دراز غبار خاطر ما چشم خصم کور کند *** تو رخ به خاک نه ای حافظ و بر آر نماز3عروس گل دگر آمد به بزم گلشن باز *** کجاست بلبل خوش گو برآورد آوازصبا به مقدم گل راح روح می بخشد *** هزار رحمت حق باد بر چنین غماز چه فتنه بود که مشاطه قضا انگیخت *** که کرد نرگس شوخش سیه به سرمه ناز به هیچ در نروم بعد از این ز حضرت دوست *** چو کعبه یافتم آیم ز بت پرستی باز نه این زمآن من شوریده دل نهآدم روی *** بر آستان تو کاندر ازل به سوز و نیآز یکیست صعب و سهل در طریق:حآفظ را *** که مرغ را چه تفآوت بود نشیب و فرآز

میثم آیتی (شاعر)

۱۳۹۱/۰۸/۰۲ - ۰۱:۵۱:۲۲

محیا جان غزل دوم بیت ششم باید به این شکل اصلاح شود تا وزن آن بهم نخورد(بر طبق برخی سایت ها):مرا چه فکر ز جور تو و جفای رقیب *** اسیر عشق ندارد غم از بلای درازهمچنین این بیت منتسب به شخصی به نام "همتعلی شاه" نیز هست.

حافظ

شمارهٔ ۱۳

تصاویر و صوت

محمدرضا مومن نژاد :

محسن لیله‌کوهی :

فریبا علومی یزدی :

نظرات

حمیدرضا

محیا

میثم آیتی (شاعر)

سید احمد مجاب

یسنا