شما اینجا هستید :
حافظ

حافظ

رباعی شمارهٔ ۳۱

۱

من حاصل عمر خود ندارم جز غم

در عشق، ز نیک و بد ندارم جز غم

۲

یک همدم باوفا ندیدم جز درد

یک مونس نامزد ندارم جز غم

تصاویر و صوت

دیوان حافظ به اهتمام محمد قزوینی و دکتر قاسم غنی، به خط حسن زرین خط، مرداد ۱۳۲۰ شمسی ، زوار، چاپ سینا، تهران » تصویر 512
دیوان حافظ دانشگاه پرینستون نوشته شده به تاریخ جمادی الثانی ۹۲۶ هجری قمری » تصویر 266
دیوان لسان الغیب سنهٔ ۹۲۰ هجری قمری دارای مقدمهٔ منثور » تصویر 341
دیوان سلمان ساوجی در متن اصلی و دیوانهای حافظ، کمال خجندی و عصمت سمرقندی در حاشیه » تصویر 222
خاطر مجموع (جامع دیوان جامع حافظ بر اساس بیست و یک متن معتبر چاپی) تدوین و توضیح شفیع شجاعی ادیب - شمس الدین محمد حافظ - تصویر ۱۱۵۷
محسن لیله‌کوهی :
مریم فقیهی کیا :

نظرات

user_image
مهراد
۱۳۹۵/۰۹/۲۶ - ۱۷:۵۰:۲۹
ندارم جز غم، ندارم جز غم...
user_image
محمد
۱۳۹۵/۱۰/۲۸ - ۰۰:۳۹:۰۸
نامزد احتمالا نامرد بوده
user_image
عباس بروچردی
۱۳۹۶/۰۴/۰۷ - ۱۲:۲۸:۲۱
نامرد صحیح است نامرد نمیتواند مونس و دوست باشدمونس نامزد نه مونس نامرد
user_image
nabavar
۱۳۹۶/۰۴/۰۸ - ۰۱:۳۸:۱۱
به نظر رباعی نمی آید ، که دوبیتی ستبسیار شعر ضعیفی ست ، از حافظ بعید است
user_image
Nabat
۱۳۹۹/۱۰/۱۷ - ۱۳:۳۹:۱۸
هیچ چیز و هیچ کس جز غم همراه همیشگی آدمی نیست حتی شادی هم گذرا است ولی این غم هست که وفادار تمام لحظه هاست حافظ در اینجا به وفاداری درد اشاره دارد وفاداری از جنس تلخی میتونست به جای درد یه چیز شیرین همره وفادار او باشد