حافظ

حافظ

رباعی شمارهٔ ۴۲

۱

گر همچو من افتادهٔ این دام شوی

ای بس که خراب باده و جام شوی

۲

ما عاشق و رند و مست و عالَم‌سوزیم

با ما منشین اگر نه بدنام شوی

تصاویر و صوت

دیوان حافظ به اهتمام محمد قزوینی و دکتر قاسم غنی، به خط حسن زرین خط، مرداد ۱۳۲۰ شمسی ، زوار، چاپ سینا، تهران » تصویر 515
دیوان حافظ به خط سلطانعلی مشهدی با تصاویر حاشیهٔ افزوده در دورهٔ گورکانی هند » تصویر 235
دیوان حافظ دانشگاه پرینستون نوشته شده به تاریخ جمادی الثانی ۹۲۶ هجری قمری » تصویر 266
دیوان حافظ نسخه‌برداری شده در رمضان ۸۵۵ ه.ق توسط سلیمان الفوشنجی » تصویر 280
دیوان لسان الغیب سنهٔ ۹۲۰ هجری قمری دارای مقدمهٔ منثور » تصویر 339
دیوان سلمان ساوجی در متن اصلی و دیوانهای حافظ، کمال خجندی و عصمت سمرقندی در حاشیه » تصویر 223
دیوان حافظ (براساس نسخه خلخالی «مورخ ۸۲۷ ق» با مقابله نسخه بادلیان «۸۴۳ ق» و پنجاب «۸۹۴ ق») به تصحیح بهاءالدین خرمشاهی - شمس الدین محمد حافظ - تصویر ۵۸۹
دیوان خواجه حافظ شیرازی (با تصحیح و سه مقدمه و حواشی و تکمله و کشف الابیات) به کوشش سید ابوالقاسم انجوی شیرازی - شمس الدین محمد حافظ - تصویر ۱۶۹
دیوان مولانا شمس الدین محمد حافظ شیرازی به اهتمام دکتر یحیی قریب - حافظ شیرازی - تصویر ۵۳۳
محسن لیله‌کوهی :
مریم فقیهی کیا :

نظرات

user_image
آرمین
۱۳۸۹/۰۵/۰۹ - ۱۲:۰۰:۳۵
به نظر من خوب که ترجمه اینگلیسی ابیات را به کمک هم بنویسیم تا به این وسیله زبان شیرین مون گسترش پیدا بکنمن این دو بیتی رو ترجمه کردم لطفآ سعی کنید ترجمه رو بهتر کنید :if you got into this trap like me,and if you get wasted by wine,we are the lover and knave and drunk and world destroyerdon't be with us or you will become absurd
user_image
میاحیان
۱۳۹۳/۱۱/۰۹ - ۱۶:۳۷:۴۱
مطلع با اگر شروع شده است واین به معنای اختیار است . اختیار در دام افتادن بدین سان که عبد و گرفتار و بنده حق خدای تبارک و تعالی آزاد است . بندگی خدای معامله نیست تجارت نیست چرا که هم تاجر و هم خریدار الله است ما را به سبب اختیارم دوست می دارد و هم چون خود عزیز می خواهد . هر آن چه هست اوست . رندی و بد نامی عاریه و کرایه و نقش بر جام شراب ازلی است چون در افتد هیچ رنگی باقی نیست باشد که در کدو شراب حق بنوشم به زآن که در جام زرین و پر نقش و نگار سرکه نوشم . حافظ اسرا را دانستم که کشف عظیمی نموده است . دیوانش مغایر با دگر بزرگان می نماید دانستم که اعلا عارفان پس از بسم الله ارحمن الرحیم الم ...آمدن و حافظ با بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله رب العالمین سخن آغاز کرد و رحمت و عفو و پوزش را با مردمان تقدیم الله تبارک و تعالی بدیهی نمود . چرا که هر آن درمانده ای جز الله ندارد و بدین گونه است که همگان فال از حافظ می گیرند و استغاثه از سوره حمد و الله دارند مابقی بماند برای دانایان و عالمان ما خواهانیم و درمانده الله . بجز از الله دادرسی ندارم . اوست شفیع همگان و ما مشفع.
user_image
محسن باقری
۱۴۰۲/۰۸/۰۹ - ۱۴:۲۵:۵۹
واقعا انسان تحت تاثیر این دو بیت قرار میگیره.