حافظ

حافظ

رباعی شمارهٔ ۷

۱

هر روز دلم به زیر باری دگر است

در دیدهٔ من ز هجر خاری دگر است

۲

من جهد همی‌کنم قضا می‌گوید

بیرون ز کفایت تو کاری دگر است

تصاویر و صوت

دیوان حافظ به اهتمام محمد قزوینی و دکتر قاسم غنی، به خط حسن زرین خط، مرداد ۱۳۲۰ شمسی ، زوار، چاپ سینا، تهران » تصویر 507
دیوان حافظ دانشگاه پرینستون نوشته شده به تاریخ جمادی الثانی ۹۲۶ هجری قمری » تصویر 267
دیوان مولانا شمس الدین محمد حافظ شیرازی به اهتمام دکتر یحیی قریب - حافظ شیرازی - تصویر ۵۳۶
خاطر مجموع (جامع دیوان جامع حافظ بر اساس بیست و یک متن معتبر چاپی) تدوین و توضیح شفیع شجاعی ادیب - شمس الدین محمد حافظ - تصویر ۱۱۴۹
دیوان خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی به کوشش سید علی محمد رفیعی - خواجه شمس الدین محمد حافظ - تصویر ۷۰۱
محسن لیله‌کوهی :
مریم فقیهی کیا :

نظرات

user_image
امین کیخا
۱۳۹۲/۰۲/۲۰ - ۱۷:۳۳:۵۹
کفا تنها یعنی رنج و فارسی است
user_image
سحر
۱۳۹۲/۰۸/۰۳ - ۰۶:۳۱:۳۹
به نظر من حافظ به این مطلب اشاره داره که ما در پی خواسته و مطلوبی هستیم ولی قضا، بنا به مصلحت های دیگه مانع از رسیدن ما به این خواسته ها است هر چند هم که تلاش کنیم.
user_image
behzad
۱۳۹۴/۰۲/۱۸ - ۰۷:۱۹:۲۷
سلاماگه یکی این شعر و برام میخوند و میگفت حدس میزنی برای کیه میگفتم خیام
user_image
مهدی عسکری
۱۳۹۷/۱۲/۱۱ - ۰۰:۰۹:۱۴
شاید بعد از کلمه ی بیرون در مصرع آخر یک کاما لازم باشه . با این مکث کوتاه معنی مصراع رو اینجو می بینم : برو بیرون، تلاش نکن، تو کفایت این کار را نداری