هاتف اصفهانی
غزل شمارهٔ ۶۷
۱
گواهی دهد چهرهٔ زرد من
که دردی بود بی‌دوا درد من
۲
شدم خاک اگر از جفایش مباد
نشیند به دامان او گرد من
۳
به گلزار من ای صبا چون رسی
بگو با گل ناز پرورد من
۴
که گر یک نظر روی من بنگری
ترحم کنی بر رخ زرد من
۵
وگر یک نفس آه من بشنوی
جگر سوزدت از دم سرد من
نظرات