هاتف اصفهانی

غزل شمارهٔ ۷۹

چو نی نالدم استخوان از جدایی

فغان از جدایی فغان از جدایی

قفس به بود بلبلی را که نالد

شب و روز در آشیان از جدایی

دهد یاد از نیک بینی به گلشن

بهار از وصال و خزان از جدایی

چسان من ننالم ز هجران که نالد

زمین از فراق، آسمان از جدایی

به هر شاخ این باغ مرغی سراید

به لحنی دگر داستان از جدایی

چو شمعم به جان آتش افتد به بزمی

که آید سخن در میان از جدایی

کشد آنچه خاشاک از برق سوزان

کشیده است هاتف همان از جدایی

احسان آسیابان زاده

۱۳۹۷/۰۸/۱۳ - ۰۰:۱۱:۴۹

اگرچه هاتف اصفهانی بیشتر به خاطر ترجیع بند عارفانه اش شهرت دارد اما در میان غزلها و تک بیت های عارفانه اش هم می توان زیبایی و در عین حال سادگی دلپذیری را دید مثل همین غزل و یکی دوتا غزل دیگر که افتخاری در کاست امان از جدایی خوانده است. کلاً غزلها و تک بیت هایش ساده و دلنشین هستند. به این تک بیت از او دقت کنید:گه ره دیر و گهی راه حرم می پویم مقصدم دیر و حرم نیست تو را می جویم به نظرم پیچیدگی و عمق شعرهای مثلاً حافظ را ندارد اما زیباست.

هاتف اصفهانی

غزل شمارهٔ ۷۹

تصاویر و صوت

نظرات

احسان آسیابان زاده