هاتف اصفهانی
شمارهٔ ۴۴
۱
هزار حیف که از گلشن جهان آخر
چو گل به باد خزان رفت میرزامهدی
۲
فروغ محفل آل رسول بود و دریغ
که شمع‌سان ز میان رفت میرزامهدی
۳
ز الفت تن خاکی ملول شد جانش
به سوی عالم جان رفت میرزامهدی
۴
هوای قصر جنان کرد از جهان خراب
به آن خجسته مکان رفت میرزامهدی
۵
به حیرتم چه شنید از فسانهٔ ایام
که خوش به خواب گران رفت میرزامهدی
۶
غرض چو جانب عشر تسرای خلدبرین
ز بزم همنفسان رفت میرزامهدی
۷
رقم زد از پی تاریخ رحلتش هاتف
به بزمگاه جنان رفت میرزامهدی
نظرات