هاتف اصفهانی
رباعی شمارهٔ ۳۴
۱
ای خواجه که نان به زیردستان ندهی
جان گیری و نان در عوض جان ندهی
۲
شرمت بادا که زیردستان ضعیف
از بهر تو جان دهند و تو نان ندهی
نظرات