همام تبریزی

شمارهٔ ۱۴۲

ساقیا بر سر جان بار گران است تنم

باده ده باز رهان یک نفس از خویشتنم

من از این هستی خود نیک به جان آمده‌ام

تو چنان بی‌خبرم کن که ندانم که منم

نَفْس را یار نخواهم که نه زین اقلیمم

چه کنم صحبت هندو که ز شهر ختنم

گل بستان جهان در نظرم چون آید

روضه باغ بهشت است نه آخر چمنم

پیش این قالب مردار چه کار است مرا

نیستم زاغ و زغن، طوطی شکر سخنم

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک

دو سه روزی قفسی ساخته‌اند از بدنم

ای نسیم سحری بوی نگارم به من آر

تا من از شوق، قفس را همه درهم شکنم

خنک آن روز که پرواز کنم تا ور یار

به هوای سر کویش پر و بالی بزنم

در میان من و معشوق همام است حجاب

وقت آن است که این پرده به یک سو فکنم

طغرل toghrol۷@gmail.com

۱۳۹۸/۱۰/۰۸ - ۰۲:۲۱:۱۶

بیت دوم: نیک به جان ...بیت سوم: که ز شهر ختنم

کاربر سیستمی

۱۴۰۰/۰۴/۰۱ - ۱۱:۵۸:۲۶

تغییرات حاصل از پردازش تصحیحات ارسالی آقای پدرام شعبان‌زاده تغییر مصرع ۳ از «من ازین هستی خود نبک به جان آمده ام» به «من از این هستی خود نیک به جان آمده‌ام» تغییر مصرع ۴ از «تو چنان بی خبرم کن که ندانم که منم» به «تو چنان بی‌خبرم کن که ندانم که منم» تغییر مصرع ۶ از «چه کنم صحبت هندو که از شهر ختنم» به «چه کنم صحبت هندو که ز شهر ختنم» تغییر مصرع ۱۲ از «دو سه روزی قفسی ساخته اند از بدنم» به «دو سه روزی قفسی ساخته‌اند از بدنم»

بهنیا

۱۴۰۳/۰۴/۳۱ - ۰۹:۳۲:۴۱

عجیبه که این شعر که به حق یکی از زیباترین شعرهای ادبیات فارسیه اینقدر کم حاشیه‌ براش نوشتن

همام تبریزی

شمارهٔ ۱۴۲

تصاویر و صوت

نظرات

طغرل toghrol۷@gmail.com

کاربر سیستمی

بهنیا