همام تبریزی
شمارهٔ ۲۱۴
۱
می‌کند بوی تو با باد صبا همراهی
خلق را می‌دهد از بوی بهشت آگاهی
۲
اثر کفر نماندی به جهان از رویت
گر نکردی سر زلفت مدد گمراهی
۳
خجلم زان که به رخسار تو گویم ماهی
کز تو تا ماه تمام است ز مه تا ماهی
۴
آفتاب است که مشهور جهان است به حسن
چشم بد دور ز رویت که چو مه پنجاهی
۵
همه جویند تو را تا تو که را میجویی
همه خواهند تو را تا تو که را می‌خواهی
۶
ما گدایان شرف از خاک درت یافته‌ایم
آستانت نفروشیم به تخت شاهی
۷
گر بود سوی همامت نظری ور نبود
از درت دور نگردد چو سگ خرگاهی
نظرات
کاربر سیستمی