همام تبریزی

شمارهٔ ۵۱

دلم شکست بدان زلف‌های پرشکنش

که زیر هر خم زلفش صد انجمن دارد

هزار جان گرامی فدای یک نفسش

که رهگذر نفسش زان لب و دهن دارد

گرفتم از لب لعلش حکایتی گویم

نشان چگونه دهم ز آنچه در سخن دارد

بسی لطیف‌تر آمد ز جان ما تن او

کسی نشان ندهد کان نگار تن دارد

چو قامتش بخرامد جهانیان گویند

چرا صبا هوس سرو و نارون دارد

چو نقش او ننگارند صورتی در چین

زهی جمال که آن لعبت ختن دارد

نصیحتم بنیوشید هیچ مگذارید

که دوست آینه نزدیک خویشتن دارد

گر او در آینه عکس جمال خود بیند

ز حسن خویش چه پروای مرد و زن دارد

هزار جان به لب آمد ز آرزوی لبش

که در فریفتن دل هزار فن دارد

۱۰

که دزدد از لب او بوسه‌ای به صد حیله

ز سرو هشته فرو زلف چون رسن دارد

۱۱

به خاک بوس درش راضیم که باشد دل

که با لبش هوس عشق باختن دارد

۱۲

به تحفه پیش من آرید خاک پای کسی

که نسبتی به سر کوی یار من دارد

۱۳

شود همام کسی کاو به عمر خویش دمی

ز خوابگاه سگان درش وطن دارد

دیوان همام الدین تبریزی به کوشش مؤید ثابتی - همام الدین تبریزی - تصویر ۳۴

کاربر سیستمی

۱۴۰۰/۰۴/۰۱ - ۱۱:۵۸:۰۶

تغییرات حاصل از پردازش تصحیحات ارسالی آقای پدرام شعبان‌زاده تغییر مصرع ۱ از «دلم شکست بدان زلف های پر شکنش» به «دلم شکست بدان زلف‌های پرشکنش» تغییر مصرع ۷ از «بسی لطیفتر آمد ز جان ما تن او» به «بسی لطیف‌تر آمد ز جان ما تن او» تغییر مصرع ۱۳ از «نصیحتم بنوشید هیچ مگذارید» به «نصیحتم بنیوشید هیچ مگذارید» تغییر مصرع ۱۹ از «که دزدد از لب او بوسه یی به صد حیله» به «که دزدد از لب او بوسه‌ای به صد حیله» تغییر مصرع ۲۰ از «ز سر و هشته فرو زلف چون رسن دارد» به «ز سرو هشته فرو زلف چون رسن دارد» تغییر مصرع ۲۵ از «شود همام کسی کار به عمر خویش دمی» به «شود همام کسی کاو به عمر خویش دمی»

همام تبریزی

شمارهٔ ۵۱

تصاویر و صوت

نظرات

کاربر سیستمی