
همام تبریزی
شمارهٔ ۶۲
۱
دوست آن دارد و آن است که جان میبخشد
مهربانی به دل اهل دلان میبخشد
۲
عقل و جان هر که کند پیشکش دلبر خویش
گوهر و لعل به دریا و به کان میبخشد
۳
صفت روی دلارام کنم کاو دارد
آن ملاحت که حلاوت به زبان میبخشد
۴
آتش عشق توام داد حیاتی به از آنک
آب الوند به خاک همدان میبخشد
۵
چشم و ابروی تو را گو که به نخجیر مرو
صید خود روح بدان تیر و کمان میبخشد
تصاویر و صوت

نظرات
کاربر سیستمی