
همام تبریزی
شمارهٔ ۱۷
۱
ای زلف به تاب دوست تاب تو که راست
وی لعل خوشش برگ عتاب تو که راست
۲
ای چشمش اگر سوال جان خواهی کرد
جز دادن جان دگر جواب تو که راست
نظرات
کاربر سیستمی