
همام تبریزی
شمارهٔ ۲۰
۱
ای باد مراغه حال خویشان خون است
وان یار مرا زلف پریشان چون است
۲
خون گشت دلم ز درد نادیدنشان
گویی دل نازنین ایشان چون است
نظرات
بشیر رحیمی
جمال