اقبال لاهوری
بخش ۱۷۱ - هر آن قومی که می ریزد بهارش
۱
هر آن قومی که می ریزد بهارش
نسازد جز به بوهای رمیده
۲
ز خاکش لاله می روید ولیکن
قبائی دارد از رنگ پریده
نظرات