
اقبال لاهوری
بخش ۲۱۸ - شب این کوه و دشت سینه تابی
۱
شب این کوه و دشت سینه تابی
نه در وی مرغکی نی موجبی
۲
نگردد روشن از قندیل رهبان
تو میدانی که بایدفتابی
نظرات
منصور محمدزاده