
اقبال لاهوری
بخش ۳۲۴ - دلی چون صحبت گل می پذیرد
۱
دلی چون صحبت گل می پذیرد
همان دم لذت خوابش بگیرد
۲
شود بیدار چون «من»فریند
چو «من» محکوم تن گردد بمیرد
نظرات
منصور محمدزاده