اقبال لاهوری
بخش ۳۴۸ - چو اشک اندر دل فطرت تپیدم
۱
چو اشک اندر دل فطرت تپیدم
تپیدم تا به چشم او رسیدم
۲
درخش من ز مژگانش توان دید
که من بر برگ کاهی کم چکیدم
نظرات