اقبال لاهوری
بخش ۵۶ - غم پنهاں که بی گفتن عیان است
۱
غم پنهاں که بی گفتن عیان است
چو آید بر زبان یک داستان است
۲
رهی پر پیچ و راهی خسته و زار
چراغش مرده و شب درمیان است
نظرات