اقبال لاهوری
بخش ۱۴۷ - خیالم کو گل از فردوس چیند
۱
خیالم کو گل از فردوس چیند
چو مضمون غریبی آفریند
۲
دلم در سینه می لرزد چو برگی
که بر وی قطرهٔ شبنم نشیند
نظرات