اقبال لاهوری
بخش ۱۸۲ - حکمت و شعر
۱
بوعلی اندر غبار ناقه گم
دست رومی پردهٔ محمل گرفت
۲
این فرو تر رفت و تا گوهر رسید
آن بگردابی چو خس منزل گرفت
۳
حق اگر سوزی ندارد حکمت است
شعر میگردد چو سوز از دل گرفت
نظرات