اقبال لاهوری

حاشیه بر شعر علامه اقبال (ره) :ساحل افتاده ، انسانی است که هیچ پویایی و تحرکی ندارد و تلاشگر نیست و به وضع موجود راضی است و گویا برای خود ، احساس هویت نمی کند و ...2 موج زخود رفته ، انسان تلاشگری است ، که دائم در حرکت و تکاپو است و یک لحظه آرام و قرار ندارد و هستی و بودن خود را ( موجودیت خویش ) را در حرکت می داند ، نه در ایستایی .مرحوم ملاصدرا - عارف و فیلسوف بی بدیل با تعبیر دیگری ، می گوید : بعضی از مردم واقف و ایستاده اند و به دانش ظاهری دل خوشند و از شنیده های دیگران بهره برده ،از آنها تقلید می کنند .عده ای دیگر ، سائر و اهل حرکت و پویایی هستند . به ظواهر بسنده نکرده ، می خواهند به عالم معقولات راه پیدا کنند و ..........

آرش عزیز شعر شما بسیار زیباست مانند شعر اقبال.گویی گفته ی اقبال برای انسان هایی که پتانسیل اش را دارند مفید است و گفت و گویی است جریان یافته در درون فرد و نکته ی شما به افراد سرزنشگر و مقایسه کننده ی انسان ها گوشزد می کند که انسان منحصر به فرد است و فقط با خود سنجیده می شود.چه زیبایید شمایان ...

حسرت نبرم به خواب آن مردابکآرام درون دشت شب خفته ستدریایم و نیست باکم ازطوفاندریا همه عمر خوابش آشفته ست.استاد شفیعی کدکنی