اقبال لاهوری

.آدم از بی بصری بندگی آدم کردگوهری داشت ولی نذر قباد و جم کردیعنی از خوی غلامی ز سگان خوار تر استمن ندیدم که سگی پیش سگی سر خم کردرباعی مشهوری ازافبال است قابل تو جه آنکه از نظر روتنشناسی انسان از همان طفولیت بندگی آدم را میپذیرد واین حالت دراو شرطی میگردد زیرا طفل ناتوان ونیازمند والدین و دیگران است در تاریخ ادیان بندگی بتها و اشیاء گوناگون و.. زیاد گزارش شده ولی از بندگی آدم کمتر یاد شده است ولی همین اتکا وبندگی نسبت به همنوع متوجه بندگی بت ها وارباب انواع وچیزهای دیگر میشود که سمبل قدرتهای انسانی است وتوان گفت بندگی خدا هم ریشه در بندگی آدم دارد و بعد با نفی قدرتهای دیگرو رفع شرطی شدن ها یا فهم معنی" لا اله الا الله" به صورت بندگی حق وخدا پرستی حقیقی در میآید

منصور این شعر این است که ، از قبر پرستی و شرک و سرخم کردن در مقابل انسان بر حضر میدارد .

خداوند به بنی آدم ارزش وبینش داده است، وقتی انسان به مقابل انسانی دیگر خود را پست می کند آن ارزش راکه همسان گوهر است از دست می دهید واز سگان خوارتر می شود، چرا تجربه نشان می دهد که سگ به مقابل سگ سرخم نمی کند.