اقبال لاهوری

بخش ۲۵۰ - مثل آئینه مشو محو جمال دگران

مثل آئینه مشو محو جمال دگران

از دل و دیده فرو شوی خیال دگران

آتش از ناله مرغان حرم گیر و بسوز

آشیانی که نهادی به نهال دگران

در جهان بال و پر خویش گشودن آموز

که پریدن نتوان با پر و بال دگران

مرد آزادم و آن گونه غیورم که مرا

می توان کشت بیک جام زلال دگران

ایکه نزدیک تر از جانی و پنهان ز نگه

هجر تو خوشترم آید ز وصال دگران

۱۳۹۲/۱۰/۰۴ - ۰۵:۳۰:۴۹

ما به این ذهنیت در سراسر جامعه نیاز داریمبه امید آن که آموزش خود باوری به جای اعتماد به نفس و عذت نفس در کشور ما رواج پیدا بکنه

۱۳۹۴/۰۲/۳۰ - ۱۳:۱۰:۳۶

تو چرا با همه دعوا داری ؟

۱۳۹۷/۰۲/۲۲ - ۱۴:۳۸:۴۵

ای که نزدیک تر از جانی و پنهان ز نگههجر تو خوشترم آید ز وصال دگران...همین. این، یعنی عشق....