اقبال لاهوری

بخش ۱۰۸ - از همه کس کناره گیر صحبت آشنا طلب

از همه کس کناره گیر صحبت آشنا طلب

هم ز خدا خودی طلب هم ز خودی خدا طلب

از خلش کرشمه ئی کار نمی شود تمام

عقل و دل و نگاه را جلوه جدا جدا طلب

عشق بسر کشیدن است شیشه کائنات را

جام جهان نما مجو دست جهان گشا طلب

راهروانبرهنه پا راه تمام خار زار

تا به مقام خود رسی راحله از رضا طلب

چون بکمال میرسد فقر دلیل خسروی است

مسند کیقباد را در ته بوریا طلب

پیش نگر که زندگی راه بعالمی

از سر آنچه بود و رفت در گذر انتها طلب

ضربت روزگار اگر ناله چو نی دهد تو را

بادهٔ من ز کف بنه چاره ز مومیا طلب

ناآشنا

۱۳۹۴/۰۷/۲۶ - ۰۷:۱۳:۰۴

اینطور بهتر استراهروان برهنه پا راه تمام خار زارپیش نگر که زندگی راه بعالمی بردمیگوید آشنای تو خودت هستی و خدای تواز دیگران بگذر و در آرزوی خود و خدای خود باشدر مقام رضا و استغنا ست که عشق ظهور میکندمنظور از فقر شاید که بی نیازی از غیر خداستموفق باشید

merce

۱۳۹۴/۰۷/۲۶ - ۱۳:۳۶:۴۱

ناآشنای گرامی دربیت آخری هم میگوید: اگر از دست روزگار به ناله افتاده ای، از مستی خودخواهی و منیّت دست بردار ولی ، چاره ز مومیا طلب؟؟؟شاید مقصود این باشد که چون مومیا شدگان جاودان شوی.به قول دکتر ترابی : مانا در نهان سرایندهبا ایزد جو تماس بگیر ، یا با ایمیل mercedesmerce@gmail.comبا احترام

رضا بنابی

۱۳۹۹/۰۸/۰۲ - ۲۱:۴۴:۰۳

ضربت روزگار اگر ناله چو نی دهد تو رابادهٔ من ز کف بنه چاره ز مومیا طلب"مومیایی" در ادبیات فارسی مومیایی کردن به روش مصریان نیست بلکه نوعی درمان بیشتر در درمان شکستگی ها و گاهی برای بیماری های دیگر بکار می رفتهاقبال لاهوری غزل دیگری دارد :من فقیرم بی نیازم مشربم این است و بسمومیائی خواستن نتوان ، شکستن میتوانو در میان شعرا نظامی و بیدل اشعار فراوان در این مورد دارندچه داند استخوان نشکسته قدر مومیایی رابیدلتوئی کز شکستم رهائی دهیوگر بشکنی مومیائی دهینظامی

اقبال لاهوری

بخش ۱۰۸ - از همه کس کناره گیر صحبت آشنا طلب

تصاویر و صوت

نظرات

ناآشنا

merce

رضا بنابی