اقبال لاهوری
بخش ۱۲۹ - صورت گری که پیکر روز و شب آفرید
۱
صورت گری که پیکر روز و شب آفرید
از نقش این و آن بتماشای خود رسید
۲
صوفی! برون ز بنگه تاریک پا بنه
فطرت متاع خویش به سوداگری کشید
۳
صبح و ستاره و شفق و ماه و آفتاب
بی پرده جلوه ها به نگاهی توان خرید
نظرات