جمال‌الدین عبدالرزاق
شمارهٔ ۱۴
۱
بنام ایزد جهان همچون بهشتست
که خرم موسم اردیبهشتست
۲
زمین از سبزه گوئی آسمانست
درخت از جامه پنداری فرشتست
۳
بصحرا شو تماشا را سوی باغ
که روز بوستان و وقت کشتست
۴
نه طوطی طرب را بال سستست
نه طاوس چمن را پای زشتست
۵
حریفان همچو نرگس مست خفته
کلاه از زر ولی بالین زخشتست
۶
فتاده مست عاشق در بر گل
قبا آنجا کلاه اینجا بهشتست
۷
بهشت ار نیست جای او مخور غم
بنقد امروز باری در بهشتست
۸
بنفشه در چمن مانند خطیست
که بنده در مدیح شه نبشتست
نظرات