جمالالدین عبدالرزاق
شمارهٔ ۱۱۵ - قطعه
۱
خداوندا بدین حالت من از شکر و ثنا گفتن
نپردازم همی حقا که چیزی دیگر اندیشم
۲
ندانم من که گر حاشا جهد بر دامنت بادی
مرا پروای آن باشد که یک معنی براندیشم
نظرات