جمالالدین عبدالرزاق
شمارهٔ ۱۳۵ - موی سپید
۱
هر چه موی سپید بینی تو
دست در دامن بهانه زنی
۲
برکنی گوئی این ز سودا بود
من ندانم که را همی شکنی
۳
پنبه زاری شد آن بناگوشت
پنبه از گوش کی برون فکنی
۴
بیش از این خار خویشتن ننهند
پیر گشتی برو چه ریش کنی
نظرات