جمال‌الدین عبدالرزاق
شمارهٔ ۴۱ - سپاس
۱
ای بزرگی که ز شیرین سخنت
عقل از جام نکت می نوشید
۲
بهتر از مدح تو کس ننویسد
خوشتر از لفظ تو کس ننیوشید
۳
چاکر از دوری درگاه تو صدر
هم بجانت که ز جان بخروشید
۴
مانعی هست مر او را در پیش
که بسی از پی دفعش کوشید
۵
آسمان کرد نثار اختر خویش
چون رهی خلعت خاصت پوشید
۶
گوهر مدح تو اندردل داشت
کز مسامش همه بیرون جوشید
نظرات