جمال‌الدین عبدالرزاق
شمارهٔ ۴۸ - کیفر مجیرالدین بیلقانی در هجای اصفهان
۱
زاول که نفس ناطقه را از شعاع عقل
ایزد به لطف خویش و به رحمت بیافرید
۲
پستان خویش در دهن شاعران نهاد
تا هر کسی به قدر فصاحت همی مکید
۳
وز بهر اینکه دیرتر آمد مجیردین
شیرش نمانده بود پس اندر دهانْش رید
نظرات