جویای تبریزی
شمارهٔ ۱۱۲
۱
اینقدر در کشتن من سخت استادن چرا
چون دل من جان من یک پهلو افتادن چرا
۲
رحم بر خود کن که بیخود گشتی از یک دیدنش
این قدر آیینه را بی رحم رو دادن چرا
نظرات