جویای تبریزی
شمارهٔ ۱۱۵
۱
ترسم که خراشد تن نازک بدنم را
از نکهت گل جامه مکن سیم تنم را
۲
چون موج که برهم خورد از وی کف دریا
در خاک درد دل ز طپیدن کفنم را
نظرات