جویای تبریزی
شمارهٔ ۱۵۱
۱
تا هوای اوست دل را در قفس همچون حباب
می روم از ضعف بر باد نفس همچون حباب
۲
مرهم ناسور دل را گشت شکر خنده ات
شد فراهم زخم اندام جرس همچون حباب
۳
کم نگردد اشک و آه عاشقان مانند شمع
میرود از خود به آهی بوالهوس همچون حباب
نظرات