جویای تبریزی
شمارهٔ ۲۰۲
۱
بسکه رنگین جلوه از لخت دل شیدای ماست
آه ما طاووس هند تیره بختیهای ماست
۲
بر فراز عرش جوش بی نیازی می زنیم
آسمان درد ته مینای استغنای ماست
۳
اول دیوانگی فکر شهنشاهی بود
سایهٔ بال هما سرمایهٔ سودای ماست
۴
عالم تجرید را آزادی ما رونق است
زینت پیراهن عریان تنی بالای ماست
۵
گر رسی جویا به کنه خویشتن، عارف شوی
باعث ایجاد عالم گوهر یکتای ماست
نظرات