جویای تبریزی

شمارهٔ ۲۰۵

از گفتگو اشاره به دل آشناتر است

ابروی او ز چشم سیه خوش اداتر است

از شخص سایه می گذرد ابتدای روز

زلفش ز قد در اول خوبی رساتر است

قمری چو عندلیب گریان دریده نیست

نسبت به سرو قد، گل رو دلرباتر است

چون آفتاب، منت مشاطه کی کشد؟

بی خط و خال روی نکو با صفاتر است

سیاره راست در دل شب جلوهٔ دگر

با سرمه چشم شوخ بتان خوشنماتر است

پرورده ناز بسکه تو را در کنار شرم

در چشمم از نگاه تو مژگان رساتر است

جویا به سیر باغ برد بوی گل مرا

یعنی نگه زچشم به ما آشناتر است