جویای تبریزی

شمارهٔ ۲۱۵

باغ خوش از سبزه و ز سنبل از آنهم خوشتر است

خوش بود رویت زخط و ز زلف پرخم خوشتر است

چون توان دید از رخش چیند گل نظاره غیر

حسن او در پرده گو من هم نبینم خوشتر است

از کتاب علم می نوشی سه حرفم ماند یاد

بد بود بسیار خوش حد وسط کم خوشتر است

تنگ شد جا بر تمنا در دل از جوش غمم

جلوه گاه آرزو دلهای بی غم خوشتر است

گوهر معنی چو دریا ریخت جویا در کنار

از غزل گویان عالم پیش ما جم خوشتر است