جویای تبریزی
شمارهٔ ۲۸۳
۱
خوش است بوسه بر آن لعل خط دمیده خوش است
بلی حلاوت شفتالوی رسیده خوش است
۲
پیام لاله پی منع گریه ام این بود
که اشک سوخته بر خون دل چکیده خوش است
۳
عجب که دل پی آرام مضطرب باشد
در اضطراب چو سیماب آرمیده خوش است
۴
منال از غم پیری که چون کمان جویا
به برکشیدن او با قد خمیده خوش است
نظرات