جویای تبریزی
شمارهٔ ۳۰۵
۱
مهی که مهر رخش در ضمیر ما گرم است
به التفات کرم سرد و با جفا گرم است
۲
زتاب آه جگر خستگان او خورشید
سربرهنه به سر می برد هوا گرم است
۳
به دستیاری عشق تو چون فتیلهٔ داغ
به هر کجا که نشینیم جای ما گرم است
نظرات