جویای تبریزی
شمارهٔ ۳۱۰
۱
دل از خیال رخت سرخوش ایاغ گل است
نگه بروی تو پروانه چراغ گل است
۲
به ماه عارض او چهره شد ز بی رویی
دلم همیشه ازین رو چو لاله داغ گل است
۳
به باغ باده دلم غم کشیده ام نکشد
کرا هوای قدح نوشی و دماغ گل است
نظرات