جویای تبریزی
شمارهٔ ۳۷۹
۱
ای خوش آنکس کو گلی از گلشن دل چید و رفت
جلوهٔ روی تو چون آیینه در خور دید و رفت
۲
در ره همت به پای شوق مانند حباب
چشم را از هر دو عالم می توان پوشید و رفت
نظرات