جویای تبریزی

شمارهٔ ۴۲۴

عاشق از بیداد دل آزار بی حد می کشد

هر چه هر کس می کشد از پهلوی خود می کشد

تا به آسانی تواند عقده دل را گشود

همچو ناخن استخوان پهلویم قد می کشد

بد بگو ناصح مرا وز خوب و زشت او مگو

دل به آن رخسار اگر نیک است اگر بد می کشد

خط او نام خدا بسیار رنگین جلوه است

خون به خود این سبزه جای آب از آن خد می کشد

کافرم جویاگر انگشتی ز انگشتر بدید

هر قدر تنگی دل از چرخ زبرجد می کشد