جویای تبریزی
شمارهٔ ۴۳
۱
چسان عنقا کند با هوشم آهنگ پریدن‌ها
که ریزد سستی پرواز او رنگ تپیدن‌ها
۲
به عزم چیدن گل تا خرامت گلشن‌آرا شد
بود از شوق دستت غنچه دلتنگ نچیدن‌ها
۳
نمی‌زیبد تواضع از تو با این قامت رعنا
که زیبا نیست جیب سرو در چنگ خمیدن‌ها
۴
چمن پیرا شود او با لب میگون اگر روزی
کند گل هم به رنگ غنچه آهنگ مکیدن‌ها
۵
ز وحشت گشت با عنقا دلم هم آشیان جویا
بود بر تخت، این دیوانه را ننگ رمیدن‌ها
نظرات