جویای تبریزی
شمارهٔ ۴۶
۱
بنگر رخ به آتش می تاب داده را
حسن صفا به گوهر سیراب داده را
۲
هردم ز آسمان زبون کش رسد شکست
همچون حباب خانه به سیلاب داده را
۳
در سینه ام ز شوخی مژگان شکسته ای
صد دشنه ای به زهر ستم آب داده را
۴
ماند ز نازها که به ابرو کند مدام
چشم تو مست پشت به محراب داده را
۵
جویا به طرز آن غزل بینش است این
«ماند دلم سفینه به گرداب داده را»
نظرات